سگها و گرگها

1هوا سرد است و برف آهسته بارد 
 ز ابری ساکت و خاکستری رنگ 
 زمین را بارش مثقال ، مثقال 
فرستد پوشش فرسنگ ، فرسنگ 
سرود کلبه ی بی روزن شب 
 سرود برف و باران است امشب 
 ولی از زوزه های باد پیداست 
 که شب مهمان توفان است امشب 
 دوان بر پرده های برفها ، باد

 روان بر بالهای باد ، باران 
 درون کلبه ی بی روزن شب 
 شب توفانی سرد زمستان 
 آواز سگها 
زمین سرد است و برف آلوده و تر 
 هوا تاریک و توفان خشمناک است 
 کشد - مانند گرگان - باد ، زوزه 
ولی ما نیکبختان را چه باک است ؟
 کنار مطبخ ارباب ، آنجا 
 بر آن خاک اره های نرم خفتن 
 چه لذت بخش و مطبوع است ، و آنگاه 
عزیزم گفتم و جانم شنفتن 
وز آن ته مانده های سفره خوردن 
و گر آن هم نباشد استخوانی 
 چه عمر راحتی دنیای خوبی 
 چه ارباب عزیز و مهربانی 
ولی شلاق ! این دیگر بلایی ست 
بلی ، اما تحمل کرد باید 
 درست است اینکه الحق دردناک است 
ولی ارباب آخر رحمش آید 
گذارد چون فروکش کرد خشمش 
 که سر بر کفش و بر پایش گذاریم 
شمارد زخمهامان را و ما این 
محبت را غنیمت می شماریم 
2
خروشد باد و بارد همچنان برف 
ز سقف کلبه ی بی روزن شب 
شب توفانی سرد زمستان 
زمستان سیاه مرگ مرکب 
آواز گرگها 
زمین سرد است و برف آلوده و تر 
 هوا تاریک و توفان خشمگین است 
کشد - مانند سگها - باد ، زوزه 
زمین و آسمان با ما به کین است 
شب و کولاک رعب انگیز و وحشی 
شب و صحرای وحشتناک و سرما 
بلای نیستی ، سرمای پر سوز 
 حکومت می کند بر دشت و بر ما 
نه ما را گوشه ی گرم کنامی 
 شکاف کوهساری سر پناهی 
 نه حتی جنگلی کوچک ، که بتوان 
در آن آسود بی تشویش گاهی 
 دو دشمن در کمین ماست ، دایم 
دو دشمن می دهد ما را شکنجه 
برون: سرما، درون: این آتش جوع 
که بر ارکان ما افکنده پنجه 
و اینک سومین دشمن که ناگاه 
برون جست از کمین و حمله ور گشت 
سلاح آتشین ... بی رحم ... بی رحم 
نه پای رفتن و نی جای برگشت 
بنوش ای برف ! گلگون شو ، برافروز
 که این خون ، خون ما بی خانمانهاست 
که این خون ، خون گرگان گرسنه ست 
که این خون ، خون فرزندان صحراست 
درین سرما ، گرسنه ، زخم خورده ، 
دویم آسیمه سر بر برف چون باد 
 ولیکن عزت آزادگی را 

نگهبانیم ، آزادیم ، آزاد